Nu, mi tion faris, kaj ĉi tio estas la rezulto (Ne ridu :$):
Antaŭ multaj jaroj, kiam la historio estis estanto, tiam vivis belega knabino en malriĉa urbeto.
Ŝi loĝis en la plej malgranda, malkomforta kaj malbela dometo ĉar sia familio ne multe da mono havis.
Ŝi estis treege bela, tro bela.
Pro ĉi tio ŝiaj gepatroj ne permesis ke ŝi hejme eliru.
Ili timis ke iu rabu al sia bela filino.
--------------
Tiel okazis ŝian vivon... Ĉiam sola, malamuze ŝi vivis. Sed... Kiam ŝi atingis 18 jarojn, tiam sian tutan vivon ŝanĝis:
La geavoj de ŝi estis tre malsanaj kaj ŝiaj gepatroj devis iri tie por flegi ilin.
- Du tagoj ni estos fore - Diris la paĉjo al sia filino - Zorgiĝu, ĉi tie vi havas la manĝaĵon. Pro neniel eliru - kaj, kun ĉi tiuj lastaj vortojn ili ekiris.
--------------
La tempon okazis... la gepatroj ne revenis.
Jam okazis 14 tagoj... kaj neniu novaĵo. Ŝi manĝis ĉiun sian manĝaĵon...
--------------
Finante:
Nu, la gepatroj de ŝi mortis dum la veturado, neniu scias bone la kielon.
Ankaŭ la geaboj mortis ĉar neniu flegis ilin.
Ŝi, la bela knabino devis eliri hejme kaj poste, kiam ŝi vidis la veran mondon okazis ke ŝi por manĝi oni prostituiĝis.
Post du jaroj ŝi estis mortigata de envianta virino, kiu ne toleris vidi iun pli bela ol si.
La FINO.
Mark
2 comments:
Saluton!
Fablo tre ŝatis min!
skribu pli, tre bone vi faras ĝin :D.
Tiujn tekstojn kaj homoj samkiel vi pruvas ke l'esperanto estas la lingvo internacia kaj ke ĉiuj povas lerni kaj kompreni ĝin.
Antaŭen!
Ĝis!
Tio iom similas al la zne-legendo La Viro Kiu Neniam Forturnis.
Dankon por via rakonto!
Post a Comment